Wiele gatunków zwierząt już zasnęło bądź właśnie szykuje się do snu, inne – po pracowitej jesieni – ze spokojną głową i pełną spiżarnią hasają po gałęziach. Większe zwierzęta kopytne zbierają się w stada, w których łatwiej o bezpieczeństwo i pożywienie; zaś dokarmiane przez leśników mają większe szanse na przeżycie zimy.

W tym momencie uśpienia otaczającej się szarością natury, wieczorami daje się zobaczyć ostatni spektakl tej jesieni. Wtedy, gdy my kryjemy się w ciepłych domach, na zewnątrz latają przedstawiciele dwóch gatunków motyli - piędzika przedzimka oraz zimowka ogołotniaka. Wystarczy wieczorem zapalić światło w domu nieopodal parku czy lasu – jak na ćmy przystało, chętnie przylatują do światła.

Samce obu gatunków - niepozorne, szare motyle - właśnie przystępują do lotów godowych... tylko że tańce te wykonują jedynie w męskim gronie. 

Piędzik przedzimek to niewielki motyl (rozpiętość jego skrzydeł wynosi od 2,5 do 3 cm) należący do rodziny miernikowcowatych. Występuje u niego znaczny dymorfizm płciowy – samce są szarobrunatne do żółtobrunatnego i mają delikatne, ciemne linie na skrzydłach. Podobnie jest u zimowka ogołotniaka, który jest jednak nieco większy - rozpiętość jego skrzydeł wynosi ok. 4 cm. Samice zaś mają silnie zredukowane skrzydła – są to w zasadzie szczątkowe kikuty. Samice pozostają w pobliżu otoczki poczwarkowej w oczekiwaniu na zapłodnienie. Ich gruby odwłok wypełniają jaja. Po zapłodnieniu wkrótce giną, a zimują jaja, które – po wykluciu w maju i czerwcu – pozostaną w formie larwalnej (gąsienicy) do kolejnego lata, żerując na jabłoni, gruszy i wrzosie.